De St. Franciscus van Assisië is een neogotische kerk gebouwd in 1881 naar een ontwerp van E.J. Margry. Deze architect, een leerling van Cuypers, heeft eveneens een groot deel van het interieur zoals de kruiswegstaties, het hoofdaltaar en de altaren in de zijkapellen ontworpen.

Voor de restauratie waren er problemen geconstateerd met de stabiliteit. De verzakte kerkvloer en de scheuren in gevels en gewelven gaven aan dat de er iets mis was met de fundering. Na uitgebreid onderzoek bleek dat de funderingspalen grotendeels boven het grondwaterniveau uitkwamen en door een bacteriële schimmel waren aangetast. In 2011 is de kerk met zijn toren opnieuw gefundeerd door het aanbrengen van een tafelconstructie op trillingsvrije palen. De funderingspalen werden met vijzels op spanning gebracht.

In 2012 kon worden gestart met de cascorestauratie. Tegelijkertijd werd er een nieuwe hardstenen vloer met podium aangebracht en het originele bankenplan gewijzigd in een centrale opstelling. Het interieur van het koor is gerestaureerd, met name het polychromeerwerk en de glas-in-lood vensters.